S'acùrtziat
sa Pasca de Nadale, festa de importu mannu a beru, chi cada annu
benit ammentada cun presèpios de ogni genia (su de unu de custos
fiat de su 1220 e l'aiat fatu Santu Frantziscu) e de àrbores de
Nadale imbellidos de filos e botzas colorados e de lughitas
minudeddas; usàntzia custa de sas terras de su Nord chi dae prus de
unu sèculu s'est, però, isparghinada in totu su mundu. Sa moda de
frunire àrbores semper birdes cun frùtora o frores fiat pròpia de
sos pòpulos tzèlticos in sas festas fatas pro su solstìtziu de
ierru. Ma fintzas sos romanos, pro sas calendas de ghennàrgiu,
poniant in sas domos issoro naes de àrbore de pinu. E galu in su
1500, unas cantas crònicas e tzertos pabilos nos ammentant chi in
sos logos de religione protestante fiat traditzione e usàntzia
fichire àrbores in sas carreras e ballare totus paris a inghìriu,
belle a ballu tundu. A s'agabbada de s'Otighentos s'àrbore de Nadale
nch'intrat in sas domos de sos ricos e diventat una mazine de sa
burghesia. Si contat chi, in Itàlia, sa moda de sos àrbores de
Nadale siat istada batida dae sa reina Margarida, sa cale nd'aiat
fatu unu in su Cuirinale. Ma sos contos abarrant contos... Imbetzes,
sos documentos, mescamente si fatos dae su Guvernu, fiant e sunt
testimònia de su chi a beru sutzediat. In s'Archìviu de Istadu de
Nùgoro, difatis, si podent lèghere unas cantas noas subra custa
traditzione. In s'època fascista, su regime proibiat de impitare
sinnos chi podiant èssere bidos comente furisteris (pro esèmpiu
s'àrbore de Nadale). Una tzirculare direta a sos podestades e a sos
cummissàrios prefetìtzios de sa provìntzia de Nùgoro (datada 14
de nadale de su 1939) nos narat chi su prefetu -retzende sos òrdines
superiores- denegaiat a sos entes e a sos vàrios assòtzios de
benefitzèntzia de fàghere àrbores de Nadale: «in relazione
alle istruzioni impartite negli anni decorsi, prego le SS. LL.
disporre affinché in occasione delle prossime feste natalizie e
della befana, Enti ed Istituzioni di beneficenza non adoperino alberi
per adornare sale o appendervi giocattoli». (bide in AS-NU,
Prefettura, Gabinetto, cat. XXVII,, b. 304, fasc. 5). Àteros
pabilos, imbetzes, nos ammentant chi nemmancu sos giornales podiant
fàghere publitzidade a custa traditzione istràngia: «avvertire
direzioni quotidiani et periodici che non est consentito
assolutamente accennare comunque usanza albero di Natale»
(telegramma retzidu dae sa Prefetura su 20 de nadale de su 1937). Ma,
in sos annos a poi de sa gherra, a pagu a pagu in tota s'Itàlia,
mescamente a tzucare dae sos annos Sessanta de su Noighentos, si
difundet s'usu de fàghere àrbores prenos de lughes e de bòtzas de
bidru o de plàstica, batende in su coro de pitzinnas e pitzinnos
s'allegria, su gosu e sa cuntentesa pro custa festa isetada, dae
totus, meda meda.
Nessun commento:
Posta un commento